Dzieci są ważne i powinny być wolne
poniedziałek, 31 maja 2021
:: Konsultacje i terapie z psychologiem online- umów najbliższy termin >
Dzieci są ważne i powinny być wolne
Świat się zmienił nie do poznania… Wszystko jest teraz inne nić było kiedy my byliśmy dziećmi, nam nie wolno było siadać z dorosłymi, mówić wtedy kiedy mówili dorośli. Nam mówiono - „dzieci i ryby głosu nie mają”. Czy nasze zdanie nie liczyło się dla dorosłych? Pewnie nie było aż tak, ale nie mieliśmy przyzwolenia na wyrażanie naszych opinii otwarcie. Nie wolno było sprzeciwić się dorosłym, bo dorosły zawsze miał rację. Dorośliśmy – dziś sami mamy dzieci – i co? Teraz nie jesteśmy nieomylni, nam można się sprzeciwiać, a nasze dzieci uczymy wyrażania własnego zdania. Czy nasze dzieciństwo było gorsze? Nie, było po prostu inne – na miarę czasów i panujących w tamtym momencie poglądów. Mieliśmy trzepaki, strefę wolną od dorosłych i autonomię – czyli to, czego nasze dzieci często są pozbawione albo mają mocno ograniczone.
Zmienił się sposób komunikowania z dziećmi, teraz rodzice są świadomi wielu rzeczy i starają się z dziećmi inaczej być, może trochę na innych zasadach.
Dzieci rozumieją inaczej. Czego nasze dzieci nie powinny od nas usłyszeć?
Kto z nas nie powiedział do swojego dziecka – Bądź dzielny! - Czyli jaki? Mam nie płakać? Być odważny? Nie okazywać smutku? Czy może strachu?
Powoduje to u dziecka często blokowanie emocji, a powinno się nauczyć regulacji ich, a nie tłumienia. Dzieci potrzebują wiedzieć i czuć, że mają prawo do odczuwania emocji. Dajmy zatem akceptację i zrozumienie, w innym wypadku dziecko myśli – coś ze mną nie tak, czuję nieprawidłowo – mama i tata nie są zadowoleni. A wystarczy powiedzieć: Rozumiem, że się boisz. Co możemy zrobić, żebyś bał się mniej? Jak mogę Ci pomóc?Zaprzeczenie emocjom nie sprawi, że one znikną, zniknie przyzwolenie na nie.
Uważaj…
Uważaj bo się przewrócisz… Uważaj bo wylejesz… Uważaj bo spadniesz… Uważaj bo to bo tamto…
Upominanie dzieci odbiera im możliwość spontanicznego doświadczania, badania świata. Dzieci uczą się przez doświadczenie, które mu im odbieramy – bo wiemy lepiej. Ale dziecko przestaje samodzielnie eksplorować świat i poznawać jego granice. Gubi swoją autonomię i uczy się, że świat jest niebezpieczny, na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo…
Zaufajmy naszym dzieciom
Dzieci same czują, że mają ograniczenia, np., małe dzieci same nie będą chciały się oddalać od dorosłych – wiedzą, że nie poradzą sobie same. Dzieci nie potrzebują aby pokazać im świat, one potrzebują aby im pozwolić poznawać go na własny sposób i metodami, które są bliskie dziecku. Nie musi robić wszystkiego tak, jak my tego chcemy. Dzieci często wybierają inną drogę, nie koniecznie gorszą od tej którą my wskazujemy. Dajmy im szansę, bo może okazać się, że znajdą lepszą niż ta, którą my dostrzegamy.
Dzieci wiedzą co jest dla nich dobre. Pozwólmy dzieciom być sobą i dajmy im akceptację.
„W teorii wychowania zapominamy, że winniśmy uczyć dziecko nie tylko cenić prawdę, ale i rozpoznawać kłamstwo, nie tylko kochać, ale i nienawidzić, nie tylko szanować, ale i pogardzać, nie tylko ulegać, ale i buntować. [...] Dziecko czuje niewolę, cierpi z powodu więzów, tęskni do wolności, ale jej nie znajdzie, bo zmieniając formę, zachowują treść zakazu i przymusu. Nie możemy zmienić naszego życia dorosłych, bośmy wychowani w niewoli, nie możemy dać dziecku swobody, dopóki samiśmy w kajdanach.” (Korczak, 1958, 181)
Alicja Krawczyk
psycholog >
