Bicie dziecka to bicie drugiego człowieka
środa, 28 kwietnia 2021
:: Konsultacje i terapie z psychologiem online- umów najbliższy termin >
Statystyki dotyczące bicia dzieci i nazywania tej przemocy karaniem, czy co gorsza metodą wychowawczą, są jednocześnie zatrważające i zastanawiające. Oto czyjeś dziecko tak wyprowadza z równowagi rodzica, że ten – dajmy na to pracownik sprzedaży z salonu operatora komórkowego – daje mu klapsa. Czy ten sam człowiek pozwoliłby sobie na takie zachowanie w stosunku do irytującego klienta? Wydaje mi się, że jednak nie. Co jest takiego w naszych dzieciach, że nie potrafimy panować nad własnym gniewem i frustracją?
Bo, że te 2 emocje towarzyszą wychowywaniu nie ulega wątpliwości, przestańmy się czarować. Rodzicielstwo to nie sielanka, to ciężka i trudna praca.
Wszyscy rodzice się złoszczą.
To normalne, że czujesz złość, frustrację, gniew, że tracisz cierpliwość, krew Cię zalewa, a szlag trafia. To normalne, że czasem kontakt z drugim człowiekiem nie jest satysfakcjonujący. Wiedz więcej: to normalne, że Twoje dziecko złości się na Ciebie! No bo czemu nie?!
Wkurzało mnie to, że pomimo moich starań, pomimo wszystkiego co robiłam (i czego przez to nie robiłam – myślę przede wszystkim o spaniu moje dziecko było niezadowolone, nie okazywało wdzięczności i miało kolejną serię żądań. A kiedy ja stawiałam granicę, mówiłam:
– Nie, nie będziemy jeść czekolady przed obiadem.
W odpowiedzi słyszałam
-Jesteś głupia! Nie kocham Cię!
No żesz…
Aż któregoś dnia pomyślałam sobie: no co on może wiedzieć? Ma 4 lata – przecież on nie wie o czym mówi! Jeżeli ja ledwo panuję nad złością i frustracją to co dopiero on?! Zezłościł się na mnie i nie potrafi w sobie pomieścić takiej sprzeczności, więc wykrzykuje, że mnie nie kocha! Ha! Mam Cię!
Wróćmy do statystyk, w Polsce 41% dzieci doświadcza przemocy fizycznej ze strony swoich rodziców. Prawie połowa dzieci przyznaje, że jest bita.
W roku 1965 w USA przeprowadzono badanie z którego wynikało, że 25% niemowląt dostawało klapsy za złe zachowanie!
Złe zachowanie 4 miesięcznego niemowlęcia! Nie potrafię nawet podać przykładu zachowania, które rodzic mógłby zinterpretować jako niegrzeczne…
Bite dzieci:
- są bardziej agresywne,
- kłamią ze strachu,
- są mniej empatyczne,
- mocno skupiają się na sobie,
- mają trudności z dostosowaniem się do otoczenia,
- nie mają zaufania do rodziców.
Jeśli zdarza Ci się tracić nad sobą panowanie, krzyczysz na swoje dziecko, ubliżasz mu albo bijesz to znaczy, że czas przyjrzeć się swojemu gniewowi!
Zastanów się nad zasadami, jakie wyznaczasz. Czy to Twoje zasady? Czy siedzenie na stole naprawdę jest dla Ciebie rażące? Czy jedzenie na kanapie zawsze jest zabronione? Czy można zakładać kalosze nawet, gdy nie ma deszczu? Czy za wypowiadanie brzydkich słów należy się kara? Im mniej zasad tym lepiej, ale jeśli jakieś wprowadzasz bądź konsekwentna/konsekwentny w ich przestrzeganiu. Zasady dotyczą wszystkich domowników. No bo jeśli nie, to po co je ustanawiać?
Kiedy czujesz, że złość Cię przerasta wyjdź z pokoju. Porozmawiacie później.
Zapisuj w kalendarzu jakie zachowanie wytrąciło Cię z równowagi oraz jak silną złość poczułaś/poczułeś.
Pamiętaj, że Twoje dziecko nie jest jeszcze w pełni rozwiniętym dorosłym człowiekiem. Skoro Ty nie pamujesz nad swoimi emocjami, przyjmij, że ono tego wcale nie umie. Rozwój mózgu kończy się ok 25 roku życia, a jedną z ostatnich uruchamianych „funkcji” jest hamowanie korowe – racjonalne wyciszanie ekscesów układu limbicznego – struktury odpowiadającej za odczuwanie emocji.
Intencjonalność. Ah słowo klucz na koniec. Czy Twoje dziecko krzycząc, że Cię nienawidzi intencjonalnie chce zadać Ci ból? Czy 3 latek rozlewjąc sok robi to po to, żebyś na kolanach wycierała/wycierał podłogę? Czy 6 latek upuszczjący kanapkę z dżemem na dywan (wszyscy wiemy jak upadają kanapki z dżemem…) robi to celowo? One nie robią tego „nam”.
Powodzenia i pamiętaj, że jesteśmy, żeby pogadać.
Karolina Kwiatoń
Stowarzyszenie Psychorada
