Jak przestać się kłócić

sobota, 6 czerwca 2015

:: Problem dotyczy Ciebie?  Przeczytaj o terapii dla par lub terapii rodzinnej >

 

Terapia parCzasami mimo nawet najgorętszego uczucia, para zaczyna być ze sobą w konflikcie. Ona narzeka, że on nie spełnia jej oczekiwań, bo powinien być taki, a nie inny. On narzeka, że to właśnie ona nie jest taka, jaką miała być. I zaczyna się walka dwóch zupełnie różniących się od siebie osób o to, którym stylem życia będą żyć. Tym, który ona wyniosła ze swojego domu rodzinnego, naszpikowanego takimi czy innymi zakazami, nakazami, poglądami na temat zarządzania pieniędzmi, wychowania dzieci, spędzania wolnego czasu, roli kobiety i mężczyzny w związku, czy też tymi, które on wyniósł ze swojego domu rodzinnego, naszpikowanego takimi czy innymi zakazami, nakazami, poglądami na temat zarządzania pieniędzmi, wychowania dzieci, spędzania wolnego czasu, roli kobiety i mężczyzny w związku.

 

Ponieważ jako osoby wychowane w konkretnej rodzinie, rządzącej się takimi a nie innymi zasadami, trudno nam pojąć, że inni mogli zostać wychowani inaczej, a tym samym narzucamy ukochanej osobie ten sposób na życie, który znamy najlepiej ("bo go wyssaliśmy z mlekiem matki"), jako jedyny, słuszny i absolutnie idealny.

 

To stąd się biorą późniejsze słowa "jesteś taka sama, jak Twoja matka" czy "niedaleko pada jabłko od jabłoni" itp.

 

Brak wiedzy o innych rodzinach i funkcjonujących w niej osobach (mamach, tatach, babciach, dziadkach, ciociach, wujkach, braciach, siostrach, itd.) sprawia, że potem już jako para mieszkająca pod jednym dachem, ludzie zaczynają się z sobą ścierać. Jeśli nie dogadają się i nie ustalą punkt po punkcie swoich własnych oczekiwań względem funkcjonowania rodziny, którą tworzą, to ta rodzina, albo nie przetrwa próby czasu, albo będzie podlegać wzajemnemu destrukcyjnemu wpływowi.

 

Pamiętam opowieść jednej z kobiet, która ponad 20 lat po rozwodzie, nie potrafiła zrozumieć, czemu jej ex-mąż nie oddawał jej co miesiąc swojej wypłaty. Dla niej było czymś oczywistym, że mąż oddaje całą wypłatę swojej żonie, a ta zarządza finansami rodziny najlepiej, jak potrafi. Ten model przejęła od swoich rodziców. Jej ojciec właściciel prywatnego przedsiębiorstwa każdy zarobiony pieniądz przynosił swej żonie, która jako "etatowa" gospodyni domowa zajmowała się domem i ogrodem w każdym zakresie - od decyzji co kupić na obiad, po zamówienie dekarzy do naprawienia dachu.

 

Mąż owej kobiety natomiast wychował się w rodzinie o innym modelu zachowania. U niego zarówno matka jak i ojciec pracowali zawodowo na kierowniczych stanowiskach, oboje mieli swoje własne pieniądze i oboje sami decydowali, na co zostaną wydane ich własne wypłaty, po tym jak uregulują wszystkie należne rachunki domowe. Nie dzielili się wzajemnie swoją gotówką, nie rozliczali z wydanych nadwyżek finansowych. Szanowali wzajemnie swoje prawa do swoich wydatków.

 

W pierwszym przykładzie wyraźnie widać głęboką zależność pomiędzy małżonkami w sferze finansów. W drugiej dużą niezależność.

 

Im więcej różnic pojawi się podczas wspólnego życia, tym ważniejsze staje się ustalenie kto czym ma się zajmować, aby w rodzinie panował emocjonalny spokój i porządek.

 

 

Pozdrawiam Cię serdecznie
Aneta Styńska
psycholog, psychoedukator,
Właścicielka Psychorady

 

___________________________________________________________________________________________________________

Jak rozwiązać intymne problemy w Twoim związku
- profesjonalnie, skutecznie i anonimowo?

__________________________________________________________________________________________________________

Jak kupować? Wybierz produkt odpowiedni dla Ciebie Podaj nam swoje dane Dokonaj opłaty Aktywacja następuje w ciągu 24 godzin od momentu wpłaty środków

Jeżeli potrzebujesz natychmiastowej pomocy, zadzwoń pod numer alarmowy 112 (Polska) lub udaj się do najbliższej jednostki pogotowia ratunkowego lub policji. Możesz również skorzystać z bezpłatnego kryzysowego telefonu wsparcia. Numer dla dorosłych tel. 116 123 (14:00-22:00), dla młodzieży tel. 116 111 (12:00-02:00). Nasz serwis nie jest przeznaczony dla osób znajdujących się w sytuacji zagrożenia życia.